EUGENIUSZ ORŁOW

Następnym przekrojem osobowości są bezwzględni mafiozi stosujący przeróżne triki i manipulacje aż do morderstw bez najmniejszych skrupułów. Ciekawe są ich myśli i refleksje, kiedy planują zniszczenie wroga, a sami znienacka zostają zabici (Sposób na Akermana i Czerwony liść klonu). Część opowiadań pokazuje różne odcienie miłości, a także niemożność porozumienia się ludzi, którzy się kochają. Ciekawie na przykład przedstawione są gierki emocjonalne dwojga ludzi z opowiadania Święta Marietta i ja, co doprowadza do zaprzepaszczenia miłości.

Niemożność porozumienia też jest interesująco przedstawiona w opowiadaniu Walczyłem, przegrałem. Małżonkowie przejawiają wzajemne pretensje bez próby porozumienia się. Chcą zmienić drugą osobę, ale nie siebie. Zabawne jest to, że mężczyzna z tego opowiadania słysząc od żony „z tym piwem, z tym przesiadywaniem godzinami w piwiarni, mógłbyś wreszcie skończyć” ‒ uważa, że to ona powinna się zmienić, powinna przestać być społecznicą. I na tym polega jego zabawa w walkę o małżeństwo. Bohaterowie opowiadań zadają sobie trudne pytania. Czy coś się w życiu zmieniło? Czy coś się osiągnęło? „Co właściwie zrobiłem, by moje zafajdane życie stało się inne?”, „Co właściwie dałem swojej żonie i dziecku?”. Akcja opowiadań rozgrywa się równolegle w świecie zewnętrznym i wewnętrznym bohaterów. Opowiadania te wzbudzają wiele emocji i refleksji. Zmuszają do zastanowienia się również nad własnym życiem. Dają szansę Czytelnikowi, by znalazł własną, właściwą drogę emocjonalną. Są też ostrzeżeniem przed pochopnymi decyzjami, pozwoleniem sobie na rozdmuchane Ego oraz przed megalomanią. Te małe opowieści mogą być inspiracją do działania, do zmiany własnych postaw. Uwypuklają świadomość własnych błędów, których się do tej pory nie widziało, z których nie zdawało się sobie sprawy.

Problemy bohaterów mogą pomóc w rozpoznaniu i rozwikłaniu własnych, emocjonalnych uwikłań. Są też ostrzeżeniem przed tym, co można stracić, jak przegrać życie, jak zniszczyć miłość.