EWA FRONK

Urodzona 7.12.1967 roku w Tuchowie. Od 5 roku życia mieszka w Tarnowie.  Pisze od najmłodszych lat, publikuje od 2020 roku. Żona, matka trzech córek i syna.

Największym osiągnięciem literackim jest wydanie trzech własnych tomików poezji: ,,Dokąd idziesz”, ,,Nie milcz” i ,,Zsynchronizowani”. Wydawcą jest tarnowski ,,Biblos”, tomiki trafiły między innymi do Biblioteki Narodowej i Biblioteki Jagiellońskiej. Członkini  SAP oraz wiceprezes Tarnowskiego Oddziału SAP. 

Wzięła udział w 18 różnych antologiach poetyckich, m.in. dwie Międzynarodowe antologie SAP pt ,,Na krawędzi” i ,,Granica”, III miejsce w międzynarodowym konkursie poezji TARASY pod hasłem ,,Mów do mnie jeszcze” także udział w antologii o tym samym tytule, dwa wyróżnienia, dwa drugie miejsca oraz dwa razy pierwsze w turnieju jednego wiersza w Stowarzyszeniu Autorów Polskich, udział w jury konkursu jednego wiersza, organizowanym przez SAP. Wiersze znalazły się w publikacji czasopisma Post Scriptum, Bezkres i miesięcznika społeczno kulturalnego KREATYWNI. Poetyckie radio z Koszalina POCZTA POETYCKA emitowała audycję z poezją, jeszcze jako Ewy Kieć. Ważnym wydarzeniem literackim był pierwszy wieczór poetycki w Tarnowskim domu kultury na Westerplatte. W Dworku Białoprądnickim u Beaty Symołon miała miejsce druga promocja poezji.

W internetowej Grupie Klub Niezależnych Poetów prowadzi warsztaty dla piszących . Bierze udział w spotkaniach z młodzieżą oraz konkursach czytelniczych i recytatorskich na terenie Gminy Tarnów.

Prywatnie jej pasją są podróże motocyklowe z mężem.

Inspiracją wierszy są przede wszystkim ludzkie emocje. W tomiku ,,Nie milcz” zamieściła teksty, poruszające własne przeżycia, związane z perypetiami i radościami, nierozłącznie towarzyszącymi w życiu. Jest tam radość z narodzin dzieci, smutek spowodowany śmiercią najbliższych sercu osób,  mamy, babci, brata: Również wątek maltretowanych dzieci, krzywdzonych psychicznie i fizycznie kobiet

Pisze o sprawach rażących, niesprawiedliwości, rozwiązłości, krzywym zwierciadle ludzkich dusz, nie dopuszczających do wnętrza światła

Dużo pisze o dojrzałej miłości, drodze do serca. Nie brak wołania do Stwórcy, tomik  ,,Dokąd idziesz” poświęciła rozmyślaniom nad celem ziemskiej egzystencji człowieka.

Inspiracją bywają bieżące wydarzenia, jak obecna wojna, niedawna powódź, rocznice, zdarzenia losowe, albo zwyczajna pszczoła, która kosmatymi odnóżami zbiera nektar, lub chmury dziwnie układające się w mapę nieba itd.  Inspiracją są również podróże, krajobrazy, uroki przyrody. Uwielbia pisać dla najmłodszych odbiorców, kocham fantazję, kreowanie fikcyjnych miejsc, postaci. 

Podejmuj często satyrę, jest osobą z dużym poczuciem humoru. 

Poezja jest wyznaniem prawd, kopią myśli, otwartą szufladą, pełną niespodzianek.. Jest dopełnieniem jej samej, cząstką niewidzialną, W jednym z wierszy napisała o poezji, że jest chorobą zakaźną i dotrze wszędzie, jest defektem genetycznym,  którego zanik powoduje upośledzenie społeczeństwa.