Statuetka „Laur Tarnowskiej Starówki” (2022)

Statuetkę „Laur Tarnowskiej Starówki” otrzymuje Laureat Nagrody Głównej w Kategorii „Wiersz o Tarnowie” w Międzynarodowym Konkursie Literackim „O Laur Tarnowskiej Starówki”.

IDEA KONKURSU

Idea organizacji I Międzynarodowego Konkursu Literackiego „O Laur Tarnowskiej Starówki” im. Józefa Komarewicza nawiązuje do 20-etniej tradycji organizacji Ogólnopolskiego Konkursu Jednego Wiersza o „Laur Tarnowskiej Starówki”, którego organizatorem w latach 1986-1995 był Wojewódzki Ośrodek Kultury w Tarnowie, a w kolejnych latach do roku 2004 – Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu.

Pomysłodawcą tego Konkursu był w 1986 r. Józef Komarewicz – dziennikarz i poeta, pracujący wówczas w redakcji Tarnowskiego Tygodnika Informacyjnego „TeMI” i współpracujący z Wojewódzkim Ośrodkiem Kultury w Tarnowie przy redagowaniu Informatora WOK.

Konkurs ma charakter otwarty ogólnopolski i międzynarodowy. Uczestnikami konkursu mogą być poeci polscy z kraju, jak i z zagranicy, szczególnie dziennikarze uczestniczący w Światowym Forum Mediów Polonijnych 1993-2012.

CELE KONKURSU

popularyzacja twórczości literackiej,
inspirowanie do aktywności twórczej,
kształtowanie postaw literackich,
promocja talentów,
rozwijanie wyobraźni twórczej,
wymiana doświadczeń i doskonalenie warsztatu twórczego

Statuetka "Laur Tarnowskiej Starówki" (2022)
I edycja Międzynarodowego Konkursu Literackiego "O Laur Tarnowskiej Starówki" im. Józefa Komarewicza

PATRON KONKURSU

Patronem I Międzynarodowego Konkursu Literackiego „O Laur Tarnowskiej Starówki” im. Józefa Komarewicza jest Jan Bielatowicz, którego podobizna widnieje na statuetce.

Jan Bielatowicz był uczniem tarnowskiego I Gimnazjum im. K. Brodzińskiego, gdzie zdał maturę w 1931 roku. Był współzałożycielem i redaktorem międzyszkolnego pisma młodzieży tarnowskiej „Czyn”. Jako poeta zadebiutował w roku 1930 wierszem „Pieśń młodzieży” w tarnowskim piśmie młodzieżowym „Nasze Życie”. W latach 1931-1937 studiował polonistykę i prehistorię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był niezwykle aktywnym studentem, tak artystycznie, jak i politycznie. Po studiach pracował jako dziennikarz w wielu regionach Polski, m.in. w: „Głosie Narodu” (Kraków), „Orędowniku” i „Przegląd klasyczny” (Poznań), „Prosto z mostu” (Warszawa), , Powściągliwość i Praca” (Miejsce Piastowe) oraz w kwartalniku „Gronie” (okręg żywiecki). W kampanii wrześniowej 1939 roku brał udział jako żołnierz 5. Pułku Strzelców Podhalańskich z Przemyśla. Następnie przedostał się na Węgry, gdzie został internowany w obozie Kisbodak. Później był więziony w cytadeli budapeszteńskiej oraz obozie karnym Komarom, z którego uciekł. W 1940 r. przedostał się przez Jugosławię i Turcję do Hajfy. Dotarł przez Egipt do Tobruku i wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Brał udział w kampanii libijskiej i w walkach pod Tobrukiem. Walczył pod Monte Cassino jako żołnierz 2. Korpusu Polskiego. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Po wojnie pozostał na emigracji w Londynie.

Od 1948 roku związał się z emigracyjnym Katolickim Ośrodkiem Wydawniczym „Veritas”. Od 1949 r. był redaktorem naczelnym tygodnika „Gazeta Niedzielna”, a od 1951 r. także „Życia” oraz w latach 1954-1956 miesięcznika „Droga”. Od 1955 r. redagował serię wydawniczą „Biblioteka Polska”. Teksty publikował także w „Dzienniku Polskim” i „Dzienniku Żołnierza”, „Tygodniu Polskim”, „Wiadomościach”, współpracował z Radiem Wolna Europa w Monachium. W 1955 r. otrzymał nagrodę Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie dla krytyka literackiego. Od 1963 r. wchodził w skład jury nagrody „Wiadomości”. Należał do Stronnictwa Narodowego, a w 1963 r. został członkiem Rady Jedności Narodowej w Londynie. W roku 1961 wydał w Londynie „Książeczkę”, najpiękniejszy znane literackie dzieło o Tarnowie, wyrażające tęsknotę i miłość do miasta swej młodości.