Dorobek artystyczny
Jej dorobek jest pełen pasji i niepowtarzalnego uroku i wpisuje się na stałe w kulturę ziemi świętokrzyskiej. Jej liczne sukcesy pokazują, że warto mieć marzenia i nad nimi pracować. Dziś jej dorobek liczy: 15 zbiorów tomików poetyckich, kilka utworów prozatorskich, 2 bajki i opowiadań oraz 4 kolorowanki.
Nagrody
Zdobyła wiele nagród i wyróżnień. W 2012 uhonorowana została "Nagrodą Starosty Włoszczowskiego" za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury. Jest również laureatką "Plebiscytu Echa Dnia kobieta Przedsiębiorcza" w powiecie włoszczowskim w latach 2012, 2013, 2016 i województwie w latach 2012 i 2013 4 i 10 miejsce. Została też zdobywczynią tytułu "Człowieka Roku 2017" w powiecie włoszczowskim w kategorii kultura, a w 2018 "Człowiek Roku z działalności społecznej i charytatywnej". W połowie czerwca 2017 r. otrzymała "Świętokrzyską Nagrodę Artystyczną Scyzoryki" w kategorii: literatura i poezja a 23 listopada 2017 r. otrzymała "Nagrodę Marszałka Województwa Świętokrzyskiego" za 25 lat pracy artystycznej.
Działalność społeczna i charytatywna
Społecznie prowadzi warsztaty plastyczne dla dzieci i młodzieży, śpiewa w Zespole "Cyraneczka" w Psarach, jest jurorem w ogólnopolskim konkursie literackim Wespazjana Kochowskiego w Szczekocinach i sponsorem nagród. Działa społecznie i charytatywnie w różnych obszarach. Była inicjatorem i współorganizatorem "Przeglądu Zespołów Ludowych w Seceminie".
Inne zainteresowania
Jej pasją są także robótki ręczne w postaci: haftów, koronek, serwet, bieżników, kolaży, rysunków lawowanych, malowania watą, frottage inaczej frotaż, gwasz, batik, wydrapywanek kolorowych, obrazów z wiórków, wytworów z masy solnej, rzeźby mydlanej, kompozycji z wosku i koralików, malowania na szkle, mozaik skorupkowych, malowania świecą, prac z makaronu i kasz różnych, frotaży liści, wycinanek z papieru, wyszywanek na papierze, haftów matematycznych i quilling, origami.
Życie prywatne
Ewa Napora prywatnie jest matką czwórki fantastycznych dzieci: Dawida, Sebastiana, Tomasza i Pauliny, które dorosły i opuściły rodzinny dom.
O sobie samej pisze tak:
„Pasja rozwija i wzbogaca mnie duchowo, dzięki temu mogę tworzyć z potrzeby serca dla siebie, dzieci i lokalnej społeczności. Ze swej twórczości i działalności czerpię radość życia i zadowolenie. Nie wyobrażam sobie życia bez pisania i malowania, bo to jest jedna z możliwości pokazania i dzielenia się z innymi swoim światem emocjonalnym”.